รีวิว Oppenheimer – มหากาพย์ระเบิดปรมาณูของโนแลน

“ตัวเราคือความตายผู้ทำลายโลกใบนี้” วลีดังที่กล่าวจาก J. Robert Oppenheimer เขาคือใครมารู้จักตัวเขาในภาพยนตร์นี้กัน… สิ้นสุดของการรอคอย สำหรับ Oppenheimer เป็นภาพยนตร์ชีวประวัติเรื่องแรกฟอร์มยักษ์ จากผู้กำกับ Christopher Nolan มีความยาวหนังมากถึง 3 ชั่วโมง ดัดแปลงมาจากหนังสือรางวัล Pulitzer Prize ในชื่อ American Prometheus : The Triumph and Tragedy of J. Robert Oppenheimer เขียนโดย Kai Bird และ Martin J. Sherwin ที่จะบอกเล่าชีวประวัติของนักฟิสิกส์ทฤษฎีนาม J. Robert Oppenheimer ผู้เป็นบุรุษอัจฉริยะ บิดาแห่งระเบิดปรมาณู สู่ภาพยนตร์ที่ยาวที่สุดของ Christopher Nolan อีกทั้งได้ Cillian Murphy นักแสดงมากฝีมือที่เคยร่วมงานกับ Christopher Nolan มาแล้วในไตรภาค The Dark Knight, Inception (2010) และ Dunkirk (2017) มาสวมบทเป็นผู้ให้กำเนิดอาวุธที่จะเปลี่ยนแปลงโลกไปตลอดกาล เรื่องราวจะเป็นอย่างไร สามารถไปติดตามกันได้ที่นี่ ดูหนังออนไลน์

รีวิว Oppenheimer ภาพยนตร์ชีวประวัติ บุคคลสําคัญของโลก

“มันอาจเป็นประโยชน์หากเราใช้ศัพท์คำว่า ‘น่ากลัว’ ในความหมายเชิงเดียวกับ ‘ความบันเทิง’ ซึ่งดูเหมือนจะย้อนแย้งกัน และแน่นอนค่ะ เป็นเรื่องที่ไม่สบายใจเล็กน้อยถ้าจะพูดคุยกันถึงคำว่าบันเทิงในเมื่อมันเกี่ยวข้องกับเรื่องซีเรียสเช่นนี้ แต่สยองขวัญเป็นตระกูลที่แข็งแรงพอ ๆ กับดราม่า โรแมนติก คอมเมดี้ และอื่น ๆ หนังจะเป็นอะไรก็ได้ และเมื่อเราพูดถึงความบันเทิงใน หนัง-ซีรี่ย์ เราไม่จำเป็นต้องมองว่ามันตลก น่าหัวเราะ หรือแฮปปี้เสมอไป เราแค่พูดถึงการปฏิสัมพันธ์กัน เรากำลังพูดถึงเรื่องราวที่เข้มข้นและดราม่าที่ตราตรึง

รวมถึงความเป็นไปได้ที่จะอ้าปากค้าง” คริสโตเฟอร์ โนแลน กล่าวถึงสาเหตุที่เลือกนำเสนอเรื่องราวนี้สู่สายตาคนดู Oppenheimer จะพาเราไปทำความรู้จักกับ J. Robert Oppenheimer กันตั้งแต่เขายังเป็นนักศึกษาอัจฉริยะ ก่อนที่จะกลายมาเป็นนักวิทยาศาสตร์ชื่อดังที่ผู้คนในวงการต่างให้การยอมรับ

จนได้รับการทาบทามจากรัฐบาลสหรัฐฯ ให้มานั่งแท่นผู้อำนวยการของโครงการลับสุดยอดในชื่อโปรเจกต์แมนฮัตตัน เพื่อพัฒนาระเบิดปรมาณูที่หวังว่าจะเป็นอาวุธในการยุติสงครามโลกครั้งที่ 2 ไปจนถึงชีวิตส่วนตัวของเขาที่มักจะมีสายสัมพันธ์กับหญิงสาวหลายคน และการต่อสู้ในชั้นศาลเมื่อเขาถูกกล่าวหาว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับฝ่ายคอมมิวนิสต์และกลายเป็นบุคคลที่เป็นภัยต่อความมั่นคง

เนื้อเรื่องย่อ

oppenheimer เรื่องย่อ ภาพยนตร์จะเล่าเรื่องราวโดยย้อนกลับไปในช่วงต้นปี 1900 เล่าเรื่องราวชีวประวัตินักฟิสิกส์อเมริกันเชื้อสายยิว นั่นคือ J. Robert Oppenheimer ไม่ถึงกับเล่าย้อนไปตั้งแต่วัยเด็กขนาดนั้น แต่จะย้อนไปในช่วงต้นของการทำงานหลังเรียนจบลากยาวไปถึงเส้นทางก่อนเข้ามาเป็นผู้อำนวยการของแมนอัตตันโปรเจกต์อันโด่งดัง และชีวิตหลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 หลังจากที่ได้รับสมญานามว่าบิดาแห่งระเบิดปรมาณู

ทำความรู้จักกับ J. Robert Oppenheimer บิดาของระเบิดปรมาณู

oppenheimer เกี่ยวกับ สิ่งประดิษฐ์ที่คร่าชีวิตนับแสนได้ในคราวเดียว เขากลายเป็นคนยังไง ติดตามได้ใน Oppenheimer ค่ะ เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่รู้สึกว่า Christopher Nolan เป็นคนที่มองระบบเวลาไม่ค่อยเหมือนคนอื่น ไม่ได้เล่าเรื่องเป็นเส้นตรง ขยายความว่า ไม่ใช่เส้นตรงไม่ได้หมายความว่าการเดินทางข้ามเวลาอะไรแบบนั้น แต่จะเป็นลำดับก่อนและหลังที่เลือกจะเล่าจะไม่ได้เริ่มจาก 1-10 แต่อาจจะสลับลำดับกันค่ะ เช่น 9-7-2 เป็นต้น ตัวหนังเปิดเรื่องมาก็ทำให้คุณดูไม่รู้เรื่อง งงๆ นั่นคือคุณเข้าใจถูกเเล้วค่ะ

แต่จะมีอย่างหนึ่งที่ Christopher Nolan เรียงลำดับให้คนดูก็คือ อารมณ์ ยิ่งใกล้ถึงจุด Climax มากเท่าไหร่ก็ยิ่งพีคมากขึ้นเท่านั้น มีหลากหลายอารมณ์ที่เกิดขึ้นผ่านฉากบทสนทนาระหว่างตัวละคร สิ่งที่เรารู้สึกระหว่างดู มีทั้ง อึดอัด หวาดระแวง ขีดสุด วิปลาส ลุ้นระทึกแทบหยุดหายใจ สงสัยในความคิดของตัวละคร จริงๆแล้วต้องยกเครดิตให้กับบรรดานักแสดงด้วยค่ะ เข้าถึงบทบาทที่สุด

เตรียมพบกับระบบ IMAX ที่มาพร้อมสีสันและความคมชัดแบบสุดขั้ว

เรื่องนี้ถ่ายด้วย กล้อง IMAX ที่แทบจะมาคู่กับโนแลนไม่ต่างกับชื่อของ หลุยส์ สก็อต หรือ โฟร์-มด และแน่นอนที่ขาดไม่ได้ นั่นคือความสมจริงแบบโน CGI ที่ต้องขอขีดเส้นใต้เน้นหนัก ๆ ว่าด้วยเรื่อง IMAX กันก่อน จริง ๆ แล้ว คริสโตเฟอร์ โนแลน ก็ไม่เคยถ่ายหนังด้วยกล้องฟิล์มที่มี Run Time ยาวเฟื้อย 3 ชั่วโมงและบทยาว 180 หน้าขนาดนี้เหมือนกันครับ (มากสุดที่เคยก็ Interstellar) แต่สำหรับผู้กำกับคนนี้ ‘Sky is the Limit’ อยู่แล้ว ผลคือเราได้หนังที่ถ่ายด้วยฟิล์ม IMAX 65 มม. โดยเมื่อนำมายืดตรง ๆ จะยาวถึง 17.7 กิโลเมตร (แม่เจ้า) และหนัก 272 กิโลกรัม

ชนิดที่เกือบใส่เครื่องฉายไม่ได้เลยทีเดียว เท่านั้นยังไม่พอ ด้วยความที่หนังเป็นสีสลับขาว-ดำ แต่ IMAX ไม่มีฟิล์มขาว-ดำ นั่นทำให้กลายเป็นหนัง oppenheimer เรื่องจริง เรื่องแรกที่ใช้ฟิล์ม IMAX ขาว-ดำที่สั่ง Kodak ผลิตโดยเฉพาะ และกับหนังเรื่องนี้ โนแลน ได้ทำสิ่งที่เขาไม่เคยทำมาก่อนอีกอย่าง (และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเคยมีคนทำมาก่อนหรือไม่) นั่นคือการเขียนบทในมุมมองของบุคคลที่ 1 ครับ ก่อนหน้านี้ได้พูดไปบ้างแล้วในเรื่องที่แบ่งไทม์ไลน์เป็นสีขาว-ดำ เรื่องนั้นก็เกี่ยวข้องกับเรื่องบุคคลที่ 1 ด้วยเช่นกัน

อย่างเช่นจากที่ปกติบทจะต้องเขียนว่า ‘ออพเพนไฮเมอร์เดินเข้าไปในห้อง’ บทที่โนแลนเขียนจะเป็น ‘ผมเดินเข้าไปในห้อง’ เขาให้เหตุผลที่ทำแบบนี้ไว้ว่า เป็นวิธีแยกให้ออกว่าไทม์ไลน์ไหนคือไทม์ไลน์ไหน ในมุมมองออพเพนไฮเมอร์ที่คนดูจะได้เห็นสิ่งที่เขาเห็น ได้ยินในสิ่งที่เขาได้ยิน รู้สึกในสิ่งที่เขารู้สึก หรือรับรู้เรื่องราวและมุมมองในฐานะที่คนดูเป็นผู้สังเกต นั่นคือสาเหตุที่ทำไมถึงไม่มีการแทรกภาพหรือฟุตเทจที่ฮิโรชิม่าและนางาซากิ โนแลนให้เหตุผลหลักว่า ในชีวิตจริงออพเพนไฮเมอร์รับรู้เรื่องนี้ผ่านวิทยุเหมือนกับคนอื่นทั้งโลก มีแต่เราที่รู้มากกว่าเขา

รีวิว Oppenheimer ต้องยกเครดิตให้การแสดงอันยอดเยี่ยมของ Cillian Murphy

คริสโตเฟอร์ โนแลน ไม่ต้องการให้ใครมานั่งข้าง ๆ แล้วตัดสินออพเพนไฮเมอร์ แต่ต้องการให้เผชิญเรื่องราวต่าง ๆ ไปพร้อมกับเขา ประสบพร้อมกัน ตั้งคำถามศีลธรรมไปด้วยกัน และเข้าอกเข้าใจไม่ว่าเขาจะเป็นคนยังไง หรือชีวิตเขาจะดีจะร้าย จะสุขจะทุกข์ โดยโนแลนหวังผลให้คนดูรู้สึกแตกต่างกันกับสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นและคำถามต่าง ๆ จนเกิดเป็นความไม่สบายใจ

ซึ่งสำหรับเขาแล้ว ออพเพนไฮเมอร์คือศูนย์กลางของเหตุการณ์ที่จะเปลี่ยนโลกไปตลอดกาล และเรากำลังอาศัยอยู่ในโลกของเขา ไม่ว่าจะรู้หรือเต็มใจหรือไม่ การที่มองว่าชายคนนี้สำคัญที่สุดในโลกแบบนี้ทำให้โนแลนมีหลักสำคัญเอาไว้ยึด และสร้างฉากจบของ Oppenheimer ได้ตั้งแต่เริ่มเขียนบทเนิ่น ๆ จากนั้นก็ทำการโยงเส้นประเข้าหาฉากจบนั้นอย่างแข็งแรง

แต่จากที่มองเห็น การเล่าในมุมมองบุคคลที่ 1 สลับกับมุมมองจากภายนอก ดูเป็นจุดเด่นและจุดสำคัญของหนัง Oppenheimer ไม่น้อยไปกว่าแรงสั่นสะเทือนของระเบิดใน oppenheimer เข้าโรง IMAX และการที่หนังเรื่องนี้ No CGI เลยครับ เมื่อฟังแบบนี้แล้ว เป็นไปได้ว่านั่นคือเหตุผลที่หนังต้องมีไดนามิกสูงอยู่ตลอดเวลา มาถึง Cillian Murphy ที่เราต้องขอปรบมือให้กับการแสดงอันยอดเยี่ยมของเขา

ที่พาเราเข้าไปสำรวจทุกแง่มุมความรู้สึกของ Oppenheimer ผ่านสีหน้า แววตา และน้ำเสียง จนทำให้เรารู้สึกกดดันและเชื่อมโยงไปกับตัวละครได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นแง่มุมของความหมกมุ่นกับการเรียนรู้และหาคำตอบในสิ่งที่เขาสนใจ การพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้ยังมีสติท่ามกลางแรงกดดันจากทุกสารทิศ ไปจนถึงความหวาดกลัวต่อพลังอำนาจของระเบิดปรมาณูที่เขาเป็นผู้สร้างขึ้น และความรู้สึกผิดที่เขาได้คร่าชีวิตของผู้คนไปมากมาย จนนำมาสู่การยืนหยัดเพื่อต่อต้านการผลิตระเบิดปรมาณูเพื่อใช้ในการทหารของสหรัฐฯ

รีวิว Oppenheimer บทสรุปหลังดูจบ

ในภาพรวมแล้ว Oppenheimer สรุป ได้ว่าเป็นอีกหนึ่งผลงานเรื่องเยี่ยมของผู้กำกับ Christopher Nolan ที่แม้ภาพลักษณ์ภายนอกอาจจะดูเป็นยาขม แต่สิ่งที่เราจะได้รับแน่ๆ จากผลงานเรื่องนี้ คือประสบการณ์ชมภาพยนตร์ในโรงที่เราจะไม่มีวันลืม ในแง่หนึ่ง อาจกลัวคนดูเบื่อกับหนังชีวประวัติ กับอีกแง่คือการที่เน้นทุกอย่าง และต้องใช้สมาธิคนดูขั้นสูงสุดในการจดจ่อกับซับไตเติลและภาพตลอด 3 ชั่วโมง

จนไม่มีเวลา โอกาส หรือจังหวะแทรกความคิดตัวเองเข้าไปตัดสินได้เลย เราจะรับรู้ได้ก็ต่อเมื่อหนังนำเสนอเท่านั้น ไม่ตัดสินย้อนหลัง ไม่คิดล่วงหน้า ว่าจริง ๆ แล้วนี่เป็นเรื่องราวที่ถูกหรือผิด ตัวเอกเป็นพระเอกหรือผู้ร้าย เห็นแต่ความเป็นมนุษย์ของอัจริยะผู้หนึ่งที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบ และเรื่องราวที่ชวนให้นึกถึงคำถามเชิงศีลธรรมและการตัดสินใจในเส้นทางชีวิตของคน ๆ หนึ่งเพียงเท่านั้น และสำหรับใครที่ยังกังวลว่า Oppenheimer ดูเข้าถึงยากไปไหม เราว่าการได้ลองไปสัมผัสกับประสบการณ์ชมภาพยนตร์ที่ Christopher Nolan และทีมสร้างตั้งใจจะมอบให้แก่ผู้ชม มันก็คุ้มค่ามากแล้วจริงๆ

ติดตามหนังใหม่ ๆ ได้ที่นี่ รีวิวหนัง It’s a Summer Film