รีวิว Hotel Del Luna | แฟนตาซีนิยายโรแมนติกดราม่า ซีรีส์เกาหลีที่คุณไม่ควรพลาด

ซีรีส์เกาหลีแนวแฟนตาซี โรแมนติก มีกลิ่นอายความสยองเล็กๆ แอบเม้าส์ว่าคอสตูมเรื่องนี้ปังมากกก ดูกี่รอบไม่มีเบื่อ เรื่อง Hotel Del Luna 2021 รอรักโรงแรมพันปี งานการแสดงของ อีจีอึน หรือที่ชาวเรารู้จักกันดีในชื่อ ไอยู (IU) นักแสดงนำชายก็ได้ ยอจินกู (Yeo Jin Goo) อดีตนักแสดงเด็กมากฝีมือ ในเรื่องรอรักโรงแรมพันปี ซีซั่น2 เรื่องราวของ จางมันวอล หญิงสาวที่ได้เคยกระทำความผิดครั้งใหญ่ จนทำให้ต้องคำสาปให้รับหน้าที่ดูแลโรงแรมแห่งนี้มานานนับพันปี

เรื่องย่อ Hotel Del Luna

ซีรีส์เรื่อง รอรัก โรงแรม พันปี ภาค 2 พากย์ไทย บอกเล่าเรื่องราวของ จางมันวอล อดีตโจรสาวที่มีชีวิตเมื่อพันปีก่อน ด้วยความผิดจากการสังหารผู้อื่นของเธอ ทำให้เธอถูกสาปให้ต้องเป็นผู้ดูแล โรงเตี๊ยมจันทรา ที่ภายหลัง โรงแรมที่เป็นที่พักสำหรับวิญญาณ ที่ต้องการ คิดทบทวน เรื่องราวตอนที่มีชีวิต เพื่อตัดบ่วงที่พันธนาการในโลกนี้ และรอเวลาข้ามไปยังยมโลก จางมันวอลก็เช่นกัน เธอจะหลุดพ้นคำสาปได้ก็ต่อเมื่อเธอตัดบ่วงที่พันธนาการอยู่ออกจนหมดแล้ว วันและเวลาล่วงเลยไปจางมันวอลดูแลสถานที่นี้เป็นเวลากว่า 1,300 ปี จนวันหนึ่งเธอได้พบกับ กูชานซอง ลูกชายของหัวขโมยที่เคยไว้ชีวิต เขาได้เข้ามาเป็นผู้จัดการคนใหม่ในโรงแรมแห่งนี้ และแล้วเรื่องราวที่เป็นดั่งโซ่พันธนาการมันวอลกว่าพันปี ก็เริ่มคลี่คลาย

การดำเนินเรื่อง Hotel Del Luna

เนื้อเรื่องมีอยู่ว่าโรงแรม เป็นโรงแรมลึกลับที่ตั้งตระหง่านท่ามกลางย่านมยองดง อยู่ในความดูแลของเจ้าของโรงแรมสาวสวยอย่าง ‘จาง มันวอล’ (แสดงโดย ไอยู) แต่ทว่าตึกสูงเสียดฟ้าของเธอนั้นมิได้ถูกพบเห็นได้โดยง่าย ต้องตายเท่านั้นจึงได้เข้าพัก มันคือโรงแรมสำหรับเหล่าวิญญาณที่มีไว้ให้เข้าพักระหว่างรอการเดินทางข้ามไปยังภพหน้านั่นเอง โรงแรมของเธอมีอายุมากกว่า 1300 ปี แต่มันวอลนั้นไม่ได้แก่ลงเลย เพราะเธอได้ถูกจองจำ กับต้นจันทรา ถูกกักขังให้วนเวียนในห้วงเวลารอคอยให้ถูกปลดปล่อย แม้จะถูกกักขังมานานแต่เธอก็ไม่ได้เหงาเสียทีเดียว ยังมีพนักงานรูมเซอร์วิสอย่าง ‘ชเว ซอฮี’ (แสดงโดย แบ แฮซอน) บาร์เทนเดอร์อย่าง ‘คิมซอนบี’ (แสดงโดย ชิน จองกึน) และพนักงานตอนรับหนุ่ม ‘จี ฮยอนจุง’ (แสงโดย พีโอ วง Block B)

ทั้งสามนีเป็นวิญญานที่ถูกเสนอให้ทำงานเพื่อรอการไปภพหน้านั่นเอง โรงแรมได้ดำเนินกิจการมาอย่างยาวนานจนกระทั่งวันหนึ่งชายหัวขโมยคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุตกบันไดจากการวิ่งหนีการจับกุม วิญญาณของเขาหลุดออกจากร่างชั่วขณะ ทำให้เขาสามารถมองเห็นโรงแรมของมันวอลได้ เขาเลือกที่จะซ่อนตัวที่โรงแรมนี้แต่กลับต้องพบกับความแปลกประหลาดที่นั่น และยังเผลอไปเด็ดดอกไม้จากต้นจันทราด้วยความไม่รู้และตั้งใจจะนำไปให้ลูกชายของเขา ‘กู ชานซอง’ แต่กลับโดนมันวอลจับได้เสียก่อน และจะฆ่าเขาเสีย ชายคนนั้นร้องขอชีวิตเพื่อจะกลับไปดูแลลูกชาย เธอจึงได้ยื่นข้อเสนอว่าคืนนี้จะปล่อยเขาไปและเขาจะต้องเลี้ยงดูลูกชายและมอบให้เธอเมื่ออายุได้ 20 ปี ชายคนนั้นจำยอมต้องรับข้อเสนอ และตื่นขึ้นมากลางโรงพยาบาลจึงคิดว่าฝัน แต่ปรากฏว่าตัวเลขในบัญชีธนาคารของเขา มีจำนวนมากขึ้นซึ่งเป็นมูลค่าสำหรับการเลี้ยงดูลูกชายนั่นเอง ตอนนั้นเขาถึงได้รู้ตัวว่าพลาดไปเสียแล้ว จนเมื่อเด็กชายได้เติบโตขึ้นกลายเป็น ชานซอง ในวัย 20 ปี (แสดงโดย ยอ จินกู) เขาก็ได้รับจดหมายเชิญให้เข้าทำงานในโรงแรม ในฐานะผู้จัดการที่เป็นมนุษย์รายต่อไปของมันวอล เรื่องราวทั้งหมดจึงได้เริ่มต้นขึ้น

เรื่องราวสุดแฟนตาซีที่จะพาคุณไปในยุคโบราณ

เปิดฉากมาในยุคโบราณกับสาวน้อยนัยน์ตาเศร้านางหนึ่งผู้มากับโลงศพ เบื้องหลังนัยน์ตาโศกของนางนั้นผ่านการเข่นฆ่ามาอย่างโชกโชน หากแต่นางกำลังเสาะหาสถานที่แห่งหนึ่งที่คนทั่วไปไม่สามารถมองเห็นด้วยตานั่นคือโรงเตี๊ยมจันทรา จนกระทั่งนางได้พบกับหญิงชราที่เพิงขายสุราในท้องที่ห่างร้างผู้คน และจากการสนทนา ณ ที่นั้นหญิงชราก็ได้ผนึกวิญญาณที่มีอะไรแอบแฝงของนางไว้กับต้นจันทรา แล้วโรงเตี๊ยมจันทราก็ปรากฏพร้อมกับเจ้าของคนใหม่ จวบพันกว่าปีให้หลังหนึ่งหัวขโมยกับหนึ่งเด็กชายผู้เป็นลูกก็ได้เจอกับหญิงชรานางนั้น

ซึ่งไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรหัวขโมยคนนั้นได้ไปเยือนโรงแรมที่ชื่อว่า โรงแรมที่เป็นที่พักพิงของวิญญาณเร่ร่อนที่ไม่สามารถปล่อยวางจากโลกมนุษย์ที่จากมาซึ่งก็คือโรงเตี๊ยมจันทรา ในขณะที่นอนโคม่าอยู่ ณ ที่โรงแรมหัวขโมยได้เจอกับเจ้าของโรงแรมคือจางมันวอล (ไอยู) และได้ทำข้อแลกเปลี่ยนเพื่อให้ตัวเองกลับมามีชีวิตโดยที่เขาคิดว่าเป็นความฝัน สิ่งนั้นคืออีกยี่สิบปีให้หลังลูกชายของหัวขโมยจะต้องตกเป็นของจางมันวอลและโรงแรมผีแห่งนี้ จนปัจจุบันเด็กชายคนนั้นโตขึ้นกลายเป็นหนุ่มนามว่ากูชานซอง (ยอจินกู) และกลับมาเกาหลีเพื่อเข้าทำงานในโรงแรมชั้นนำ แต่คำสัญญาที่พ่อของเขาให้กับจางมันวอลก็ตามมา

แล้วแรกพบของจางมันวอลกับกูซานชองคือการที่เธอทำให้เขามองเห็นวิญญาณ แน่นอนว่ากูซานชองปฏิเสธที่จะไปทำงานในโรงแรมผี แต่เมื่อได้ผ่านเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เขาทราบว่าโรงแรมผีไม่ใช่แค่ที่ที่ผีหนีไปพักร้อนเท่านั้น แต่ยังมีบางอย่างที่ช่วยเยียวยาวิญญาณของพวกเขาก่อนจะเดินทางไปภพหน้าและกูชานซองก็เปลี่ยนใจ แต่จะด้วยชะตากรรมหรือการถูกคาดการณ์ไว้ของผู้คุมเกมนี้กูชานซองกลายเป็นผู้ชักนำอดีตชาตกาลของจางมันวอลให้มาตามเธอทันหลังจากผ่านมาพันสามร้อยปี และมันอาจจะเป็นสิ่งที่เยียวยาและปลดปล่อยวิญญาณที่ติดอยู่ที่นี่มาพันกว่าปีของจางมันวอล และเรื่องมันน่าจะลงเอยแบบดีกับทุกฝ่ายถ้าจางมันวอลกับกูชานซองไม่ตกหลุมรักกัน

แก่นแท้ของซีรี่ส์

นี่คือแก่นของเรื่องและที่น่าทึ่งคือมีเพียงเท่านี้บทกลับสามารถขยายต่อยอดออกมาได้อย่างละมุน เต็มอิ่มอารมณ์ในทุกทางที่ได้สัมผัส แม้ว่านี่คือการหยิบยกเอาไอเดียมาจาก Hotel Transylvania มาปรับโทนเพราะเรื่องของโรงแรมที่รับแขกเฉพาะวิญญาณและวันหนึ่งมีมนุษย์พลัดหลงเข้ามา ประกอบกับโทนของเรื่องและงานดนตรีที่ไม่ว่ายังไงต้องนึกไปถึงเรื่องนั้น แต่การหยิบไอเดียมาไม่ใช่เรื่องแปลกหรือน่าตำหนิมันคือเรื่องของแรงบันดาลใจหรือการนำไอเดียมาต่อยอดอย่างได้ผล ซึ่งความจริงไม่ใช่เรื่องใหม่แต่สิ่งที่ตามมาคือเรื่องจะขาดความสด

ปัจจุบัน คือ ภาพสะท้อนอดีต และอนาคตจะกลับคืนสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง คงเป็นประโยคที่บอกการดำเนินเรื่องของซีรีส์เรื่องนี้ได้ เพราะปมในอดีตของ จางมันวอล ที่บอกเล่าผ่านความฝันของ กูชานซอง ที่เป็นปัจจุบันของเธอ จนนำไปสู่เหตุผลที่ว่า ทำไมตัวเธอถึงได้อยู่มาได้เป็นพันปี เธอรอใครหรือเปล่า ? อดีตของเธอเป็นยังไง ? มีความเจ็บปวดอะไร ? ยึดติดเรื่องอะไรอยู่ ? อดีตคนรักของเธอเกี่ยวอะไรกับกูชานซอง ? ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นปมที่ให้เราค้นหา และพยายามคิดตามตลอดทั้งเรื่อง ซึ่งมันทำให้การดูซีรีส์เรื่องนี้ไม่รู้สึกว่าน่าเบื่อเลย กลับกันยิ่งทำให้รู้สึกสนุกและน่าติดตามมากขึ้น

สิ่งที่ประทับใจใน Hotel Del Luna

ทีมคอสตูมของเรื่องนี้เรียกได้ว่าสุดยอดมาก ทุกฉากที่มีตัวละครจางมันวอลปรากฏตัว ไม่เคยเลยที่จะใส่ชุดซ้ำกัน แถมแต่ละชุดที่เลือกมาก็ไม่ใช่แค่เลือก ๆ แล้วหยิบมาให้ตัวละครใส่เลย แต่เป็นการเลือกให้เข้ากับคาแรคเตอร์ของตัวละครนั้นจริง ๆ เรียกได้ว่ายิ่งดูก็ยิ่งเพลิน ปกติพี่ลี่ใส่อะไรก็น่ารักไปหมดอยู่แล้ว พอมาเจอคอสตูมในซีรีส์เรื่องนี้ ไม่ใช่แค่น่ารัก แต่คือ เปล่งประกายจนแทบละสายตาไม่ได้เลย แฟนคลับอยากชาวเราก็ยิ้มไปตาม ๆ กัน

เรื่องนี้คือเรื่องของจางมันวอล แกนหลักของเรื่องก็คือจางมันวอล ผู้ชมจึงได้เห็นการเล่าเรื่องอดีตชาตกาลของจางมันวอลตัดสลับกับปัจจุบัน นั่นหมายความว่าอดีตส่งผลกับปัจจุบันของทุกคนไม่ว่ามนุษย์หรือวิญญาณ แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดี เรื่องสวยงาม หรือเรื่องราวที่เจ็บปวดในใจก็ล้วนจะทำให้ในใจไม่สามารถปล่อยวางในสิ่งนั้นๆ เพราะมนุษย์มักยึดติดอยู่กับความทรงจำ แต่ที่น่าเศร้าคือความทรงจำที่เจ็บปวดกลับติดในห้วงคำนึงได้นานกว่า มนุษย์มักจะจำความแค้นได้ดีกว่าบุญคุณ ซึ่งก็คือจางมันวอลที่ในใจติดอยู่กลับความคับแค้นในอดีต และเป็นเวลาพันกว่าปีที่เธอต้องเจ็บปวดกับความทรงจำเหล่านั้นที่เป็นดั่งการลงทัณฑ์ที่รุนแรงกว่าการถูกกักกันไว้ให้ติดกับโรงแรมเสียอีก

และการจะสามารถปล่อยวางยอมปล่อยมือจากอดีตที่เจ็บปวดต้องมีจุดเปลี่ยนในที่นี้คือจิตใจอันบริสุทธิ์ของกูซานชอง เมื่อกูซานชองคือชายผู้ที่จางมันวอลรอคอยเสมอมาหรือไม่ เป็นใครคนใดคนหนึ่งในชาติก่อนกลับชาติมาเกิดหรือไม่ และกูซานชองจะนำพาอดีตที่ฝังใจจางมันวอลมาเยียวยาหัวใจเธอได้แบบไหน เหล่านั้นคือสิ่งที่ผู้ชมต้องติดตามและลุ้นนอกจากเหตุการณ์ทั่วไป และเมื่อเรื่องหลักมันเข้มข้นเรื่องรองเองก็ยังถึงอารมณ์ด้วยอดีตของคนที่ต้องติดอยู่กับโรงแรมผีแห่งนี้ ทั้งวิญญาณเร่ร่อนที่เป็นเรื่องที่มาเล่าให้มีสีสัน กับพนักงานโรงแรมทั้งแม่บ้าน พนักงานต้อนรับ และบาร์เทนเดอร์ทุกคนล้วนแล้วแต่มีอดีตที่ฝังใจที่ต้องการการเยียวยาก่อนเดินทางไปภพหน้า

บทสรุป

ซึ่งแม้จะเป็นเรื่องรองที่ถูกนำมาเล่าแบบง่ายๆหาทางลงแบบง่ายๆแต่เรื่องของทุกคนก็มีพื้นฐานมีเหตุมีผลจึงให้อารมณ์สะเทือนใจในทุกเรื่อง ผู้ชมจะไม่แปลกใจที่พวกเขายังติดอยู่กับอดีตและมีรอยยิ้มเมื่อพวกเขาสามารถก้าวผ่านและปล่อยวางจนกระทั่งเสียน้ำตาเมื่อพวกเขาต้องเดินทางจากไป ทุกเหตุการณ์ทุกเรื่องราวไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของแขกโรงแรมที่เห็นอย่างชัดเจนกับเรื่องของเจ้าสาว เรื่องของพนักงานทั้งสาม หรือเรื่องของจางมันวอลที่เป็นเรื่องหลัก แม้กระทั่งกูซานชองที่ตกหลุมรักจางมันวอลทั้งใจ ทุกเรื่องถูกเล่าผ่านอารมณ์ตลกขบขัน สยองนิดๆ หลอนหน่อยๆ โรแมนติกหวานซึ้ง หรืออบอุ่นละมุนหัวใจ ล้วนแล้วไม่หลุดทางไปจากเรื่องของการยึดติด การปล่อยวาง และการตัดสินในปล่อยมือที่เป็นแก่นของเรื่องเลย

และนี่คืองานที่เธอเปล่งประกายที่สุดและมอบเสน่ห์ที่ผู้ชมทุกเพศทุกวัยต้องหลงรักเสน่ห์ของเธอ ซึ่งเธอรับผิดชอบในการเป็นเสาหลักของเรื่องได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง แล้วมันก็ส่งผลให้พระเอกหมองไปอย่างสนิทอย่างน่าเสียดาย อีกสิ่งที่ต้องยกนิ้วให้คืองานด้านเทคนิคที่ถ้านับว่านี่คืองานซีรีส์ที่ฉายทางทีวีนี่ก็คืองานที่มาตรฐานสูง ภาพสวยคมกริบ ส่วนเพลงประกอบนั้นผู้เขียนคิดว่าจะไม่เขียนถึงอีกต่อไปในงานซีรีส์เกาหลี เพราะนอกจากเพลงธีมที่ทำให้คิดถึงงานทางตะวันตกบ้างแต่เพลงประกอบนั้นเพราะจริง และที่จะไม่เขียนถึงอีกแล้วคือยังไม่เคยเจอซีรีส์เกาหลีที่เพลงไม่ติดหูเลยแม้แต่เรื่องเดียว

แล้วด้วยความที่บทวางเรื่องหลักไว้อย่างแข็งแรง สัตย์ซื่อที่จะขายแก่นของเรื่องไม่ว่าจะมีเหตุการณ์ใดเข้ามาก็ยังคุมอยู่ไม่มีหลุด การมอบให้ผู้ชมด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ตลก ขบขัน โศกซึ้ง ตื้นตัน อบอุ่น และโรแมนติก ด้วยความที่ทุกอารมณ์ที่ถูกสื่อออกมามาด้วยความถึงพร้อมไม่มีโดดหรือล้น การผสานความต่างเหล่านั้นลงตัว ภาพสวย เพลงเพราะ การแสดงดี และเสน่ห์ที่ทุกคนต้องหลงรักของไอยู เลยมอบงานที่แสนประทับใจให้ผู้ชมอีกเรื่องหนึ่งได้อย่างเต็มภาคภูมิ

และสิ่งที่ขาดไม่ได้ของซีรีย์เกาหลีก็คือความรัก ซึ่งได้ในเรื่องนี้ไม่ว่าจะคู่หลัก คู่รอง แม้แต่การดำเนินเรื่อง ล้วนแต่เกี่ยวกับความรัก ความผูกพัน ความห่วงหา หลายคนก็คงจะทราบจากการดูละครไทยที่เกี่ยวกับวิญญาน (มีช่วงหนึ่งที่ละครไทยทำแนวนี้เยอะมาก และ Rating ดีด้วยนะ) เพราะมันเป็นสิ่งที่เข้าถึงคนดูได้ง่ายมาก ไม่มีใครชอบการที่ต้องจากลากับคนรัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากกันด้วยความตาย ที่ไม่มีใครต้องการให้วันนั้นมาถึง แม้ว่าเราจะเข้าใจว่าเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้แต่เราก็ต้องพ่ายแพ้ให้ความเศร้าที่ถาโถมเข้ามาอยู่ดี

สิ่งที่เป็นเสน่ห์ของงานจากเกาหลีคือชั้นเชิง ถ้าการดูงานซีรีส์ตะวันตกคือความบันเทิงในแบบเส้นกราฟที่ค่อยๆพุ่งขึ้นสูงไปจนสุดในตอนท้าย แล้วความเข้มข้นก็ขึ้นอยู่กับองศาของเส้นกราฟนั้น หรือเหมือนกับการเริ่มต้นนับหนึ่งไปเรื่อยๆซึ่งมันก็เป็นเสน่ห์อีกแบบ แต่เสน่ห์ของทางเกาหลีบางทีจุดเริ่มต้นอาจไม่ใช่ที่เลขหนึ่ง จุดแรกของเส้นกราฟอาจไม่ใช่จุดต่ำสุด แล้วความเข้มข้นก็สวิงไปมาแบบคาดเดาลำบาก แต่ไม่ใช่ว่ามันจะทำได้ดีทุกเรื่องบางเรื่องก็ไม่ได้ในระดับที่น่าพอใจก็อยู่ที่ความสามารถของคนเขียนบท

และสำหรับเรื่องนี้ถ้าเอาตามความรู้สึกคือรู้สึกเหมือนกับจับอะไรได้ก็ใส่เข้ามา ยิ่งตอนท้ายๆที่ผู้ชมเหมือนจะสิ้นหวังไปกับความรักที่คงไม่สมหวังเพราะยังไงก็ต้องปล่อยมือ เหมือนกับบทพยายามหาทางออกให้ลงตัวและบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น แต่ในความรู้สึกนั้นผู้เขียนกลับจับจุดที่จะเอามาลดทอนความประทับใจไม่ได้เพราะมันดูลงตัวและเนียนดี การหยิบอะไรใส่เข้ามาไม่ได้ทำให้เรื่องหลักที่วางไว้แกว่งหรือหลุดออกนอกทางที่ควร จึงเลยกลายเป็นความประทับใจปนความทึ่ง ยิ่งบทสรุปที่ปล่อยให้คิดไปได้ต่างกันยิ่งทำให้ผู้เขียนคิดว่าจบแบบนี้ก็ลงตัวดี

แนะนำเว็บดูหนังออนไลน์ : ดูหนังใหม่
แนะนำเว็บรีวิวหนัง : ซีรีย์เกาหลี
แนะนำบทความรีวิวหนัง : Queenmaker ฉันจะปั้นราชินี